O cnocie.

Pan Cogito o cnocie

Nic dziwnego
że nie jest oblubienicą
prawdziwych mężczyzn

generałów
atletów władzy
despotów

przez wieki idzie za nimi
ta płaczliwa stara panna
w okropnym kapeluszu Armii Zbawienia
napomina

wyciąga z lamusa
portret Sokratesa
krzyżyk ulepiony z chleba
stare słowa

-  a wokół huczy wspaniałe życie
rumiane jak rzeźnia o poranku /…/

                                              Zbigniew Herbert

Poniżej przedstawiamy filozoficzne  parafrazy (w całości lub w części) fragmentu wiersza Zbigniewa Herberta „Pan Cogito o cnocie” wykonane na lekcji filozofii przez uczniów klasy II b IV LO  w  roku szkolnym 2011/2012.

Czymże jest cnota? Co dobrem, co złem?

Czy warto żyć wartością, czy w pustce jak zwierzę egzystować?

Serce nie kamień, jest ciepłe i czuje,

A kto żyje cnotą, ten miłość zrozumie.

Piękno z brzydotą z łatwością pomylić,

Więc poznać wnętrze, czy po pozorach wycenić?

Którą drogę wybrać – moralną, czy zgubę?

Być uduchowionym, czy zepsucie mieć za chlubę?

/…/

Najważniejsze jest, by chcieć głęboko

(choć serce walczy z ciałem),

i pewnie podążać drogą mądrości, dobra i wolności,

pokonując przeszkód granice,

mimo że świat jest pełen przeciwieństw.

/Aleksandra Ługowska/

Nie jedno ma imię – cnota

Z mojej strony anegdota

Miłość, radość, nadzieja

Wierność, jaką pokazała Odyseja

Tolerancja, prawość, sprawiedliwość

Uczciwość, brak wątpliwości

I co do jutra - poczucie pewności

Cnota to coś cudownego

co czyni z dnia coś niezwykłego

co każdą myśl czyni lepszą

i z każdej osoby coś wyższego                                           

                                                                                                                     /Joanna K/

Dojrzała Kobieta…

Niedoceniana

Bo nie idzie z postępem, ciągle ta sama, Stara, Niemodna

Zaniedbana, w zużyte, zniszczone szmatki odziana

Niepamiętana

Skryta głęboko w Grubej Księdze Sędziwego Pana

Niewygodna

Przez rozpustę bezustannie przeganiana

Nieszczęśliwa

Ciągle w ludzkich kręgach odrzucana                                 

/Adrianna R/

Poczuć ideę ze swoich snów,

uwierzyć w marzenia,

poczuć szczerą miłość kochającej osoby,

przeniknąć przez iluzję nocy

do głębokiego piękna świadomości,

wybrać drogę do własnego przeznaczenia,

a przede wszystkim nie okłamywać zmysłów.

Tylko tak można dążyć do celu,

którym powinna być kochająca…

                                                                                                          /Michał Rodkiewicz/

Cnoto, Prawdo, Sensie

Wy, co Was oświecony Platon przez mgłę ledwo dojrzał

Jako…jedyny

Niezmienne i stałe

Jako Gwiazdy na niebie czy planety ogromne

Niezrozumiałe

Jako …jedyne.

Pycha nasza nie pozwala NIE rozumieć,

każe szukać wszędzie.

Czy może Cię już od zawsze znamy

Istoto Bytowania?

Może pierwszy joński myśliciel spojrzawszy w niebo rzekł:

„Sensem życia jest jego szukanie?”

/Borys Ornowski/

/…/ powtarza stanowcze „Nie”

dla świata bez reguł /…/

/Mateusz/

/…/ nieugieta

degeneracji mówi

kategoryczne – NIE /…/

/Monika Żabicka/

przekonuje

ściera kurz z dawnych idei

poglądów

bez niej dobra zabawa – podsycana zbrodnią

/Anna Gandziarska/

- Dionizyjskość emanuje z każdej ze sfer życia, jak „rzeźnia o poranku”.

-  Archaiczną wartość, jaką jest cnota, zastąpiła moda i chęć upodobniania się do celebrytów, znanych z tego, że są znani.

- Największe szczęście można odnaleźć dzięki drugiemu człowiekowi.

- Kierowanie się w życiu tylko zaspokajaniem własnych potrzeb [egoizmem], prowadzi do upodlenia człowieka

 /Krzysztof S/.

• filozofia i etyka

• Poprzedni artykuł
• Następny artykuł